Thuis is waar je hart is

Ayo Korsou,

Deze blog moet ik helaas al in Nederland schrijven en is het tijd om de mooiste tijd van mijn leven af te gaan sluiten en hier weer mijn draai te vinden.
De laatste weken zijn voorbij geschoten en dan vooral de laatste week. Ik heb nog dingen gedaan die ik graag wilde doen; zoals golfen, duiken en lekker uiteten bij Cristal! Alles mocht ik delen met lieve Rut. Het was fantastisch en ben dan ook heel erg blij dat ik nog 2,5 week langer op het eiland ben gebleven.
De avond voordat ik vertrok hebben mijn lieve huisgenootjes mij meegenomen om mijn laatste avondmaal te ‘vieren’ bij de Buren. Daar hebben ze mij ook een aandenken gegeven die ik heel erg leuk vind. Een kaartje waar iedereen een super tof berichtje op heeft geschreven en daarnaast kwam er nog een mooi Curaçao voetbalshirt voorbij. Hier ga ik zeker elke week in trainen, ik kan niet anders!
De laatste avond zijn we met een groepje naar de Hangover (een kroeg) gegaan om rond 1 uur met Rut te vertrekken voor de laatste keer ‘onze spot’. Een bijzondere plek, waar we rustig hebben genoten van de laatste paar uren. Daarna zijn we lekker in bed gekropen om de volgende ochtend wakker te worden met een ontbijtje. Mijn koffer was thuis al helemaal ingepakt dus had ik totaal geen stress hiervoor, ik kon heerlijk van de laatste zonnestraaltjes en van het ontbijtje genieten.
Eenmaal weer op Berg Altena, was het tijd om afscheid te nemen van Daghou, mijn lieve hond waar ik enorm veel van ben gaan houden en ik hoop dan ook dat ze goed word opgevangen door de anderen. De koffer moest nog dicht en konden we naar het vliegveld gaan. Rut en ik hebben voor elkaar een kussensloop beschreven zodat we dit beiden kunnen houden om nog eens terug te denken aan de tijd. Daarnaast had hij nog een mooi Korsou cap voor me gekocht, die ik de hele reis heb gedragen!
Het afscheid op Hato viel me erg zwaar, de koffer was ingecheckt en het was dan toch echt tijd om iedereen heel erg te knuffelen vooral te bedanken voor de prachttijd die ik heb mogen beleven op het eiland. Als laatste was Rut aan de beurt en het viel ons beiden echt heel zwaar. Jammer genoeg zit je vast aan een tijd dat je naar boven was, anders waren we nu nog steeds aan het knuffelen. Op de roltrap nog een laatst keer zwaaien en een luchtkus en dat was het dan.
Leeg.
Er was niemand meer om mee te trollen en niemand om al mijn geklets aan te laten horen. Ik stond alleen voor de douane, ging alleen door de winkeltjes snuffelen, ging alleen het vliegtuig in en had niet eens een hand om vast te houden voor het opstijgen en landen. Het is raar om zo intensief met mensen om te gaan, wetende dat je naar huis gaat en hen een tijd niet ziet. De meiden, Lieke en Marloes, komen gelukkig over 3 weken al naar huis. De mannen komen in juli terug en de belangrijkste komt over ongeveer 2 maanden naar huis en ga ik hem helemaal doodknuffelen.
De tijd was fantastisch, helaas heeft al het moois een eind en zit ik nu met een dikke trui en de wollen sokken van mijn oma dit verhaal te sturen.

Ik heb veel appjes en smsjes gehad voor en na vertrek en dat vind ik heel lief en ben ik dankbaar voor.

Lieve mensen, ik ben weer thuis. Het was een ervaring en tijd die ik nooit en de never zal vergeten en ik zal zeker teruggaan naar Curaçao!

Dikke kus, mi ta lobi Korsou