Eerste week

Bon dia,

Ik was eigenlijk gister (zaterdag) al van plan om een nieuw blog te schrijven maar ben 's avonds als een blok in slaap gevallen. Het was een mooi feestje op de vrijdag, waar Hil en ik allebei nogal moe en brak van zijn geweest. Maar dit is pas aan het eind van de week, het is eerst belangrijk om de rest van de week te bespreken. Want het was zo ver, we zouden gaan beginnen met de stage! Ik ben vergeten te vertellen volgens mij over de auto, deze was er nog steeds niet maar zou op maandagavond geleverd worden. We hebben in het weekend contact gezocht met de stageplekken, aangezien Hil de auto echt nodig heeft voor stage. Zij kreeg te horen dat ze wel maandag vrij zou krijgen (de zondagen zouden hier zwaar worden, (ggaaaaa7yyyyyyy, gezegd door Flipse (hij is dronken haha, door de happy hour denk ik). Ik was gebleven bij dat Hilde pas lekker mocht beginnen op dinsdag, ik hoorde dat ik toch echt om 8 uur op stage moest komen op maandag... helaas! Zondag dus maar vroeg mn bedje in, en om 7 uur de wekker. Was ik even niet meer gewend, in Nederland al zes weken niet (rond uurtje of negen eruit voor de scriptie, maar dat is toch wel even wat anders dan 7 uur de wekker). Ik heb heerlijk geslapen weer en had totaal geen stress. Hilde was heel lief maandachtochtend ook opgestaan, Joey heeft mij gebracht met zijn wagentje, en om 8 uur kwam ik binnen. Werd lief opgewacht door de dames (Annie en Inna). Inna is de moeder van Ludwig (mijn stagebegeleider) en Annie doet de administratie. Lieve dames van rond de 60/70, durf het niet te zeggen! Ludwig was te laat, wat hier trouwens wel vaker gebeurd hoor, het gaat allemaal niet zo met de tijd. Ludwig komt binnen, samen met Anton (een fysiotherapeut die hier voor een jaartje werkt, hij gaat net zoals ik daar stoppen halverwege april). Anton wordt ook mijn begeleider, bij hem ga ik drie hele dagen lopen (maandag, woensdag en donderdag) en bij Ludwig ga ik twee halve dagen draaien (Dinsdagochtend en vrijdagochtend). Mijn weekend begint dus lekker vroeg. Hilde begint trouwens nog vroeger aan haar weekend (zij heeft vrijdag de hele dag vrij). Ja, je hebt werk- en luxepaarden helaas. Ik maak dan ook drie uur meer dan haar, maar ik vind het allemaal prima. Maar even terug naar mijn stageplek, er is airco, GODDELIJK! Ik moet in lange broek en dichte schoenen aan, dus ik ben heel blij daarmee. De helft van de patiënten komt niet opdagen en als ze opdagen dan komen ze meestal tien a vijftien minuten te laat. Niet erg, want ze blijken het hier gewend te zijn, dus alles loopt gewoon daarna een kwartiertje uit (komt altijd wel goed). Dus heb die dag misschien vier patiënten gezien in de tijd van 8- half zes. Om half zes stond mijn taxi weer klaar om me weer thuis te brengen. Ondertussen was in de groepspap van Cura gezegd of we uit eten zouden gaan bij de Ribs factory, omdat een huisgenoot op dinsdag naar huis zou gaan. Thuisgekomen dacht ik nog steeds dat we niet hoefde te koken, maar blijkbaar kon niemand mee uiteten (allemaal andere plannetjes) dus moesten Hil en ik alsnog naar de supermarkt om eten te halen. We eten hier gewoon zoals er in Nederland ook wordt gegeten, niet veel bijzonders om over te vertellen hoor. Stiekem weet ik gewoon niet wat we allemaal hebben gegeten deze week.. De auto is helaas niet gekomen, hij was niet ingeleverd door de vorige huurder, dus moesten wij het alsnog zonder auto doen op de dinsdag. Ik heb Joey aangekeken met mijn blauwe kijkers en gelukkig is hij daar blijkbaar vatbaar voor. Ik kon 's ochtends zijn auto lenen om daarna na twaalven Hilde naar haar stage te brengen. Goeie constructie, maar een eigen autootje was toch wel heel erg lekker. Ik was die avond wel gesloopt, veel nieuwe indrukken en heb ook mijn eerste paar woordjes Papiaments geleerd. Konta Bai? Dat betekent; Hoe gaat het? Helaas kon ik tot vandaag niet netjes antwoorden als zij ook vroegen hoe het mij ging.. Op dinsdag hetzelfde verhaal, alleen had ik nu zelf dus een autootje. Heenweg naar mijn stage is eigenlijk alleen maar rechtdoor, dus om te verdwalen is moeilijk. Half dagje, lekker vooruitzicht. Het halve dagje schoot alleen niet op, Ludwig praat wat moeilijker Nederlands en ik ben hem de hele tijd kwijt. Waar Anton netjes elk half uur een patiënt heeft heeft Ludwig er twee en heeft deze ook allebei in dat half uurtje onder behandeling in een ander kamertje. Het is dus voor mij nog wat lastig om hem te volgen. Ook vraagt Anton mij meer dingen en wil hij graag veel uitleggen, van Ludwig krijg ik dat nog niet zo. Twaalf uur, ik vertrek; want Hil moet natuurlijk naar haar stage. Ik kom thuis en ze zit al klaar. Ze ziet er wat gespannen uit, ze vond het spannend om te gaan. Heel logisch, het is een nieuwe plek en nieuwe mensen. In de auto (met de roadapp van curaçao) zijn we naar haar stageplek gegaan. Dit is twintig minuutjes rijden. Ik heb haar afgezet en ben als de wiedeweerga terug naar huis gereden. Heb me snel omgekleed en ben toen (met blauwe handdoek) vertrokken naar het strand. Heerlijk weer, de zon is aanwezig en soms wat koelte opzoeken op het strand. Ik heb volgens mij stiekem even een paar kleine dutjes gedaan. Om vier uur kwamen twee huisgenootjes van mij, Rutger en Robbert. Met hen heb ik gezellig daar nog wat gezeten en om half zes was het tijd om naar huis te gaan. 's Avonds kregen we eindelijk onze auto; althans dat dachten we. Om een uurtje of zes kregen we een aapje; dames, de auto komt niet, hij is kapot en moet worden gemaakt. Geen excuus of iets, toen heb ik het overgenomen. Gio, de man van de auto, had vooral contact met Hilde. Ik was er aardig klaar mee, want al twee/drie dagen wordt er beloofd dat de auto die dag komt. Ik heb een berichtje gestuurd en uiteindelijk is er uitgekomen dat we een reserve auto kregen. Hij zou rond half tien komen. Hij kwam netjes om half tien aanzetten, we gingen even koekeloeren bij de auto. Het was een rode auto, een heel oud barrel, waar achterop staat; my other car is a Bentley. Daar konden we wel omlachen. Er maar eens even in zitten, het plafond was allang uit elkaar gevallen en als de auto werd gestart dan maakte hij toch een lawaai. Het was een automaat, dus wegrijden was eigenlijk zo klaar. We hebben het contract getekend en de eerste huur betaald voor de auto, daarna is Gio weer vertrokken. We waren een beetje teleurgesteld met deze wagen, maar we moesten allang blij zijn dat dit niet onze auto werd en dat we nu wel met de auto naar stage konden. Woensdagochtend, tijd om met de nieuwe bak te gaan rijden. Hilde heeft niet zoveel ervaring met een automaat, dus ik reed maar even naar mijn stageadres. Ik heb haar de P,D en de R uitgelegd, wat de belangrijkste icoontjes zijn en is ze daarna rustig vetrokken naar haar eigen plek. Ik heb die dag mijn eerste anamnese hier afgenomen en ik vond stiekem dat hij heel goed ging. Het was weer een Antondag, leuk! Ik word uitgedaagd, ik krijg vragen waar ik vaak geen antwoord op weet en dat triggert me wel. Ik schrijf het allemaal in mijn groene boekje en ga daar dan later research over plegen. Nu zeg ik dat nog, maar weet niet hoe het over een paar weken gaat met mijn leergierigheid. Daarnaast heeft Anton ingevoerd dat als er een patiënt niet komt dat hij een patiënt speelt en dat ik erachter moet komen waar hij last van heeft. Een hele goede oefening, want het koppelen van het vraaggesprek naar bedenken wat iemand heeft is voor mij de lastigste stap. Hij gaat zelfs voor me uit de kleren, nou dat is niet verkeerd hoor haha. O, zo mag ik natuurlijk helemaal niet praten over mijn stagebegeleider. Hij wordt over een aantal maanden papa, dus nee ik mag zo niet over hem praten! Maar dit soort half uurtjes zijn dus enorm leerzaam. De dag weer doorgekomen was het om vijf uur weer tijd om naar huis te gaan, Hil stond me netjes op te wachten en was het de vraag wat we gingen eten. De daghap bij het Plein, elke dag heb je daar voor rond de vijf euro een daghap, bestond uit vlees. Hilde eet alleen biologisch vlees en helaas hebben ze dat nergens hier op het eiland dus we eten vooral vegetarisch. We vroegen aan de huisgenoten wat we nog meer konden doen; pizza. Daar hadden we wel zin in, Joey en nog iemand had daar ook wel zin in dus zijn we met z'n viertjes vertrokken. We konden het natuurlijk eerst niet vinden, maar uiteindelijk zijn we er dan toch gekomen. Lekker, niet hoeven te koken en gewoon meenemen naar huis. De prijs/kwaliteit was niet zo best, een dunne pizza en vulde ook niet zo goed. Nee dat moest de volgende keer anders. 'De auto zou komen vanavond', helaas; weer niet. Een boos appie werk niet, volgende dag beter..
Donderdag, weer een lange dag op stage, niet veel bijzonders gebeurd. Heb wel mijn eerste behandeling gegeven, maar het wordt gewoon saai om over stage te schrijven merk ik nu al. Er komen gewoon patiënten binnen net zoals in Nederland, alleen zij wachten dus netjes totdat ze geroepen worden. Waar wij aan de balie komen; Ik heb om zo en zo laat een afspraak met die en die, gaan ze hier gewoon op een stoel zitten en wachten netjes en zeggen alleen maar Bon Dia of Bon Tardi (goedemiddag). Na vijven stond mijn taxi alweer klaar dus het was tijd om naar huis te gaan. Ik heb geen idee meer wat we gegeten hebben, oja! het was soep. We hebben lekker tomatensoep gegeten met stokbrood met kruidenkaas en tapenade. Heerlijk gemaakt en hadden nog wat over. Dit hebben we in een bakje gedaan en in de koelkast gezet, komt vast wel weer van pas. Ook helaas vanavond geen auto voor ons, het boze appie er maar weer uitsturen, hij zou even langskomen. Prima, konden we mooi even rond de tafel want vier dagen achter elkaar ons blij maken met een dode mus, zo zijn we niet getrouwd! Hij kwam er direct aan, we hebben een deal gesloten dat zolang we de reserve auto hadden wij niet hoefde te betalen, maar morgen (5 december) kwam de auto echt. Dan loopt ons contract mooi tot 5 mei en hoeven we dus niet voor de laatste paar daagjes extra te betalen. We hebben dit aanbod aangenomen en konden niet wachten. Daarna moesten we nog eten, we hoorde iets over een BBQ express, een wagen die vast staat en waar ze heerlijke kip en vis hebben op de bbq en waar je niet veel voor betaald. Ik heb heerlijk gesmikkeld van de grilled checken en Hilde had een broodje met Scampi's.
Vrijdag, half dagje stage; Hilde was vrij. Ik had een bakker onder behandeling (een Nederlandse man), we kunnen goed met elkaar opschieten en heb de behandeling deels overgenomen van Anton. Hij gaf aan dat ik maar even langs moest komen voor oliebollen. Hij had de lekkerste. Ik heb beloofd na stage even te komen buurten. Om twaalf uur was het zover; WEEKEND!! Ik was er aan toe hoor. Daarna de auto ingestapt (want Hilde heeft hem niet nodig voor stage, dus mag ik hem mee) en ben naar de bakker gereden. Ik kreeg een hele zak (10 stuks) helemaal gratis en voor niks, omdat ik zo'n goede fysiotherapeut was. Nou dat was wel eens even een complimentje om in mijn zak te steken! Daarna ben ik even naar Punda gereden, Punda is het centrum hier met allerlei winkeltjes. 's Avonds gingen we Sinterklaas vieren met het huis, de lootjes waren al getrokken dus Hilde en ik zouden voor elkaar dichten en iets leuks kopen. Ik had in mijn hoofd wat ik zou kopen, maar helaas kon ik dit niet zo 1,2,3 vinden. Ik heb voor haar uiteindelijk een Curacao's nummerbord gevonden met daarop: Dushi. Dushi wordt hier vaak tegen vrouwen gezegd, je wordt er hier mee dood gegooid. Ik had mijn gedicht al gemaakt, dus wist dat het iets typisch Curacao's moest zijn. Dat kwam dus wel goed. Ik was klaar en ben toen in 1 keer doorgereden naar Avila om daar te gaan liggen. Ik dacht dat Hilde er al lag, maar zij bleek nog thuis te zijn. Daar vroeg een ander huisgenootje of we mee gingen naar Mambo's beach, tuurlijk; dat is leuk en weer eens wat anders! Dat is net vijf minuutjes rijden en je ligt op een prachtig strand, waar muziek draait en roze bedjes zijn. Beter kan niet! Om zes uur was het tijd om richting huis te gaan, er zou worden gebbqt en pannenkoeken worden gebakken. Het sinterklaasfeest barste los. Er zijn super leuke cadeautjes gegeven en super toffe gedichten geschreven. Ik had een mooi gedicht van Hil, waar ik een volleybal en een klein broekje met DUSHI op de achterkant bijkreeg. Ik was enorm blij want we hadden het er al over gehad dat een volleybal wel chill is, voor als je in de zee staat en je eens wat anders wilt doen dan staan of zwemmen. Daarna (rond elf uur) was het afgelopen. Nog een uurtje en dan was ik jarig! Snel omgekleed en make-up opgedaan om daarna te vertrekken naar een nieuwe club die die avond werd geopend. Maar we waren nog thuis toen ik jarig was. In Nederland was ik natuurlijk al vijf uur jarig, dus had al wat felicitaties gehad. Hier werd ik omhelsd en gezoend, erg leuk! Eindelijk allemaal de auto in, onze auto was er trouwens weer niet. 'Komt morgen', prima; we gaan ons er op deze avond niet druk over maken. Joost, een huisgenoot, kon helaas niet zo goed rijden en is bij ons op de voorkant geknald. Hij had een flinke deuk en wij hadden haast niks tot niks. Schrikken, maar we gingen snel weer verder. De club was leuk, maar om drie uur hebben Hilde en ik het voor gezien gehouden. De rest ging nog naar een ander feestje, maar de vermoeidheid schoot er opeens in. Lekker slapen en morgen gezond weer op. Helaas is dat gezonde niet zo goed gelukt. We zaten allebei aan de race, waarschijnlijk iets verkeerds gegeten. Daarnaast had ik enorm veel last van brakheid. De alcohol slaat hier door de warmte sneller in, dus ja; het ging aardig hard. Maar eens rustig uit bed. Nee, dat kon helemaal niet. Het was tijd om te skypen met Mama en Papa om het cadeautje uit te pakken die ze voor mij in de koffer hadden gedaan en natuurlijk ook gewoon om hen eventjes te zien. Het was enorm leuk zo via de Skype, het cadeau was iets zodat ik een vervanger had van Poes, mijn hamstertje die nu heel lief logeert bij Ier en Kir en waar ik ze elke dag weer enorm voor waardeer. Na mama en papa was Coco aan e beurt, ook heel leuk om haar te zien. Was al een tijdje geleden! Ik had een beetje een offday merkte ik, ik mis dan toch de mensen van thuis om me heen op zo'n dag. Ik ben daarna even alleen naar Avila geweest en later is Hilde daar ook bijgekomen. We hebben een Cocktail genomen op mijn verjaardag en 's avonds ben ik echt als een blok in slaap gevallen, ik kon niks meer! Dat was het dan, nu ben ik 22, nul idee en heb me ook niet heel erg jarig gevoeld. 's Avonds hebben we trouwens ook nog met Sab geskyped, enorm leuk en mis haar ook echt heel erg. We hadden toch elke dag contact en we zagen elkaar ook gewoon wel, dat gaat nu net even anders.
O,o, bijna vergeten te vertellen; de auto is aangekomen. Een klein wit vlooiendoosje, met een enorm zware koppeling. Hij rijd wel heel zuinig en we zijn apetrots. We hebben hem zelfs nu een naam gegeven; Bentley.
Zondag, vandaag, weer helemaal fit! We begonnen met kaarten kopen in Punda, voor naar de thuisblijvers te sturen (ja, ik heb ze nog niet geschreven en nee, ze komen niet al morgen aan). Ik ga daar rustig mijn tijd voor nemen, maar ik stuur ze echt! Alles was rustig dus daarna hebben we besloten om lekker naar Mambo's beach te gaan. Cross cross met het witte autootje. Heerlijk ding, klein maar fijn. Vijf uur had ik afgesproken met Kir om te skypen, helaas is het niet gelukt aangezien ik haar niet kon horen of zien, dit komt vast snel goed. Daarna boodschappen gedaan met Bentley en daar kwamen we twee bekenden tegen van ons, we besloten samen te eten; spaghetti en zij aten kip met aardappeltjes. De rest kwam iets later thuis en hebben we een enorm gezellige avond gehad, daarna was het nog even snel tijd voor mij om dit verhaaltje af te tikken. Ik had namelijk beloofd aan Sab dat zij morgen dit in de trein kon gaan terug lezen.
Ik heb wat gestudeerd nog vandaag en morgen krijg ik vast een schoolse overhoring. Ik ga het rocken en ik ga een hoop leren hier!

Voor nu zeg ik; Ayo (Doei)
ik ga lekker slapen nu.
tot snel en dikke pakkerd vanaf Curacao
o we zijn al lekker verkleurd trouwens van de zon, zelfs Hilde heeft al een klein laagje. Later voeg ik nog foto's toe, niet te ongeduldig worden!
Ciao ciao!