Dushi Korsou

De tweede week is voorbij gevlogen, maar ook deze week wil ik weer kort (meestal wordt het toch wel een aardig lang verhaal heb ik gemerkt) aan jullie vertellen zodat jullie up-to-date zijn over mijn avonturen hier op het Dushi Korsou (mooie Curaçao). We hebben gister een feestje gepakt om het weekend in te luiden en om te vieren dat ik mijn scriptie in 1 keer heb binnen getikt. Dubbel zoveel reden dus om te gaan feesten, maar dat zorgt er wel voor dat ik dit nu typ met een beetje een wattenhoofd en met een lichte kater en hoofdpijn. Gelukkig mag dat de pret niet drukken dus ik ga gewoon weer even het wekelijkse verhaaltje schrijven, ik excuseer mij alvast voor als er toch wat vreemde woorden of typfouten inzitten. Het verbaast me trouwens dat ik het toch nog netjes doe, maar hoor allemaal zulke leuke reacties dus het wordt zo gewaardeerd.
Maandag was het tijd voor een nieuwe week stage, ik had er zin in hoor! Ik heb in de eerste week al meer geleerd dan ik bij mijn stage in Naarden in vier weken nog niet eens had geleerd. Een goede band met je begeleider is daarbij alleen maar mooi meegenomen. Ik had een lange dag, maar heb al zelf iemand behandeld en dat ging enorm goed, Anton was er een tijdje niet bij en heb gewoon mijn ding met de patiënt gedaan. Het wordt leuker naarmate je dingen gaat begrijpen waarom je zoiets doet en dat je zelf ook aan de slag mag gaan met patiënten. Om half vijf kwam de patiënt niet opdagen (verrassend niet?) dus mocht ik lekker een half uurtje eerder naar huis. Ik had met Annie en Inna, weet niet zeker of ik hen al een keer heb benoemd maar dat zijn de administratieve dames van het bedrijf, erover gehad dat de AH zo duur was. Goh, nee toch?! Ga je nog steeds naar de AH? Das gekkigheid. Je moet naar de Mangusa, ligt hier dichtbij en heb je alles wat je maar wilt hebben. Dus Hil en ik zijn met Bentley op onderzoek uitgegaan naar deze supermarkt. Na wat rond geracet te hebben kwamen we inderdaad bij een heel groot gebouw aan. We hebben de auto neergezet en zijn naar binnengelopen, wat hebben we onze ogen uitgekeken! Een enorme winkel, je moet denken aan een Makro, ze hebben alle soorten en maten ketchup, cereals en ga zo maar door. Jumbo zit bijvoorbeeld ook in het assortiment. We pakken wat we nodig hebben, natuurlijk goed kijken wat het goedkoopst is en merken aan de kassa dat het inderdaad enorm scheelt als je hier boodschappen gaat doen in plaats van de Albert.
Thuisgekomen hebben we lekker gekookt en samen met andere gegeten. We merkten bij thuiskomst dat het internet het niet meer deed, vreemd en ook niet heel leuk want zo kun je soms nog wel wat contact hebben met thuis. Maar dit mocht de pret niet drukken en hebben de mannen een watergevecht gehouden (de dames werden ook wel nat maar gingen niet in de aanval) en toen dit afgelopen was hebben we met vier man lekker een potje Yatzee gedaan. Ik heb helaas niet gewonnen, maar ik was zeker een goede tweede. Ik had zelfs Yatzee gegooid, dat is toch maar weer mooi vijftig punten! Je merkt dus dat een internetstoring eigenlijk heel leuk is, je gaat er ouderwets andere dingen van doen zodat je je toch kan vermaken. Na het potje waren we allemaal zo gesloopt dat het tijd was om lekker te gaan slapen. Volgende dag was het tijd voor een lekker half dagje. Ik had mooi Joey zijn auto om te lenen dus er kon mij niks gebeuren. Het halve dagje was niet zo interessant dus zal jullie al mijn patiënten maar besparen. Om twaalf uur (liep iets uit aangezien ik nog in behandeling was) ben ik weer terug naar huis gereden. Heb ik zo snel mogelijk mijn bikini aangetrokken en was het tijd om weer mijn blauwe handdoek te gebruiken. Eerst gingen we altijd aan de zijkant er in, maar ik ben nu zelfs zo brutaal om de hoofdingang te gebruiken. Het gaat prima, gewoon netjes begroeten en je kunt zo doorlopen. Ideaal om zo de middag door te brengen, er is verder niemand thuis door stages dus dan kan je mooi alleen gaan liggen. Ik ben die dag enorm verkleurd. Rond een uurtje of vier kwamen Joey en Tarzan (bijnaam van een huisgenoot en stiekem weet ik niet zo goed zijn echte naam) om een drankje te doen. Ze hadden veel gedaan vandaag, geprobeerd het internet te fixen maar het was nog steeds niet gelukt. Helaas, morgen weer een dag met internet. Gelukkig is niet de router kapot, dus het internet doet het in het gele huis wel (waar het kastje hangt) maar de versterker naar de andere twee huizen is kapot. Ze waren in ieder geval toe aan wat alcohol, dus ik heb een echte dames cocktail genomen en zij namen iets met Vodka volgens mij. Dat te hebben betaald gingen we op weg naar Het plein, waar elke dag een andere daghap is voor zo’n 6 euro. Er stond pasta op het menu, Hil wil geen vlees eten dus die had een lekkere geitenkaassalade. Op naar huis en daar hebben we het heerlijk zitten opsmikkelen, buikje was goed gevuld want het was een aardige portie kwam ik achter. Een uur later kwam Kelly (weer een huisgenoot) aan met een doos en allemaal kerstversiersels. Ze had een kerstboom gekocht en allemaal ballen om erin te hangen. Die hebben we met z’n drieën opgezet en hij is prachtig geworden. We dachten alleen dat de lichtjes wit zouden zijn, maar helaas zijn ze paars uitgevallen en past dit niet zo goed bij de blauw-zilveren ballen en andere blauw-zilveren troep die er in hangt. Maar, het was wel heel gezellig toen de lampjes aan gingen, we maken hier toch ook een beetje voorbereidingen voor Kerst! We laten dat niet zo 1,2,3 voorbij gaan, al is het wel wat vreemd want je hebt eigenlijk nul idee dat het over een aantal dagen kerst is hier. We hebben leuke foto’s gemaakt voor als kerstkaart (deze zullen we digitaal verzenden) om toch ook vanaf hier iedereen mooie feestdagen toe te wensen. Na al dit harde werk was het tijd om te gaan slapen, het was mooi geweest voor vandaag.
Op woensdag werd ik helaas een beetje ziek wakker, keelpijn en hoofdpijn. Gewoon niet fit, maar ik ben wel naar stage gegaan, wat overigens goed te doen was hoor. Daarna zouden we in ons huis een grote schoonmaak houden. Ik had aangeboden de WC wel te doen, maar dan wilde ik wel handschoenen aan. Zo gezegd zo gedaan, na een half uur was de WC spik en span. Hil had de koelkast helemaal leeggehaald en schoongemaakt en we hebben nu eindelijk onze eigen plank. Eerst hadden we een klein deeltje van een plank, maar met z’n tweetjes is dat toch wat weinig. Daarna hebben we in het andere blauwe huis gekookt, Emmie en Remy gingen de keuken schoonmaken dus er was eventjes geen plek voor ons. Wij moesten namelijk wel eten, want om kwart over negen zou de film starten in de bioscoop hier. We gingen met zn tweetjes naar de Hunger Games. We hadden de bios al een keer gezien maar eigenlijk wisten we niet zo goed hoe er nou precies heen te rijden. Ik dacht dat ik het wel wist, maar helaas kwamen we er wel langs maar kon je niet doorsteken. Dan maar weer de ‘grote weg’ op hier en nog een keer proberen. De tweede keer kwamen we op een parkeerplaats uit waar je je auto goed kon neerzetten en alleen maar een straat over hoefde te steken om bij de bioscoop te komen, mission geslaagd. We waren mooi op tijd en hadden een hele goede plek. Een te gekke film en leuk om dat hier te mogen bekijken. Er was geen ondertiteling bij, maar het was goed te volgen voor ons. De oogjes begonnen met een beetje dicht te vallen op een gegeven moment dus om half twaalf was ik eigenlijk heel blij dat ik naar mijn bedje kon. Het was wel een heel spannende film hoor, maar ik denk als je niet fit bent dat je ook heel graag vroeg wilt gaan slapen. Dan ben ik dan ook direct toen ik thuis kwam gaan doen, slapen.
Donderdag, ik was nog steeds niet fit dus ik baalde wel een beetje. Ik had met Ludwig erover gehad dat hij liever had dat ik een dagje vrij nu nam dan dat ik vrij moest nemen omdat ik echt goed ziek was. Dus heb ik besloten om ’s middags vrij te nemen, waar ik lekker op het strand heb geslapen en heb gefacetimed met mama en papa. Dat vind ik toch ook zo gezellig altijd! Ik heb die avond bij het strand een enorm mooie zonsondergang gezien maar daarna moest ik heel snel weer terug naar huis, want alleen over straat lopen als het donker is is hier natuurlijk een no go. Eenmaal thuis gingen Kelly, Hil en ik boodschapjes doen. Dus met Bentley zijn we er heen gesjeest en kwamen we aan op de parkeerplaats. Ik zag dat een auto aan de andere zijde stil stond en dat er een auto aan mijn kant uit ging, die was klaar met boodschapjes doen. Dus ik dacht ik draai hem daar mooi in, Bentley heeft niet zo’n grote draaicirkel dus elk klein hoekje kan hij goed pakken. Maar de grote auto kwam er ook op aan. Maar Bentley bleef sterk en wij hebben gewonnen van de grote SUV. Maar dat vond deze grote bak wat minder leuk dus die bedacht om zijn auto gewoon achter onze Bentley te zetten zodat wij er niet meer uitkonden als wij weer weg wilden. Gelukkig hadden we veel nodig, dus toen we terug kwamen was de grote auto er niet eens en hadden wij dus de beste spot van de parkeerplaats veroverd. Eenmaal weer thuis heb ik de keuken nog even gedweild en hebben we gezonde wraps gegeten met alleen maar groente erin (en oke, een beetje creme fraice). Daarna maar weer even gezellig kletsen en hop naar bed, hopelijk voelde ik me vrijdag beter. Maar vrijdag werd het helaas niet veel beter, het komt nu los dus ik moet de hele tijd hoesten. Ik vind het vooral vervelend aangezien ik met patiënten werk waarbij je je niet de hele tijd wilt excuseren voor je hoestje of zelfs voor mijn stem die wat minder was op dat moment. Maar goed, half dagje stage; dat moet lukken. Om twaalf uur; WEEKEND! Op naar huis en met Hil naar Mambo om daar nog eens even lekker een nieuw laagje bruinheid op te doen. Hil is ook al goed verkleurd, leuk om te zien (de bleekscheet is niet meer de bleekscheet die we kennen). Hil is vrij op vrijdag, dus die had de was van ons drieën (Kel, Hil en ik) weggebracht want ja er moet ook gewassen worden zo nu en dan. Tussen vier en vijf heeft Hil deze weer opgehaald en kwam ze daarna weer mijn kant op. Het was om half zes tijd voor de vrijdagmiddagborrel van de blauwe huizen bij Wet&Wild. Het begon rustig, maar het werd steeds gezelliger. Ik had op een gegeven moment zo enorm veel zin om te zwemmen, ik had mijn bikini nog aan dus dat was geen probleem. Het grote probleem was dat niemand anders wilde zwemmen of dat er geen zwemkleding mee was. Maar Rutger bedacht toen om te gaan skinny dippen. Gelukkig stond dat op mijn bucketlist dus ja hoor; daar gingen we. Kleren uit en hop het water in. Jullie geloven het vast niet, maar het was nog aardig koud. Het was vooral koud als je boven het water uit kwam. Ik denk dat we lekker een kwartiertje hebben gezwommen en gekletst en daarna zijn we weer terug gegaan naar de groep. Een enorm leuke ervaring die ik zeker niet zo snel zal vergeten. Aardig laat werd het bij W&W, want er waren niet alleen maar spareribs langsgekomen maar nu ook kipsate. Ons buikje vol, het was tijd om naar huis te gaan en om te kleden voor een technofeestje. Iedereen moest op mij wachten, want ik wilde graag mijn haar nog eventjes doen. Nou ik heb het een beetje snel gedaan dus het was niet optimaal maar het was prima voor die dag. Het is trouwens zo, nu ik het over mijn haar heb, dat ik hier veel dagen met krullen heb gelopen. Door de zee en de wind daar krijg ik enorm mooie krullen (al zeg ik het zelf) en deze laat ik graag staan. Iedereen vind het prachtig, maar soms wil ik het nog wel eens steilen.. Maar goed dat gezegd te hebben; we gingen op pad. Het technofeestje vond ergens plaats waar je niet verwacht dat het plaatsvond. Je moest enge weggetjes (afgelegen) in waar je normaal gesproken niet in moet rijden rond die tijd, maar nu was er beveiliging. We hebben een topavond gehad en zijn rond half vier lekker naar bed gegaan. Het was een goede afsluiter van deze week en het wordt alleen maar beter hier.
De zaterdagochtend was helaas wat minder leuk, ik had misschien ’s nachts bij thuiskomst even wat moeten drinken (water en geen alcohol) maar ik ben op bed gaan liggen en ik was weg dus dat was mislukt. Ik had van de week gehoord van mama dat Oma langskwam en dat ze het wel heel leuk vond om even elkaar te zien. Ik was alweer om negen (!!) uur wakker dus heb hen gelijk gebeld. Ik heb enorm genoten om haar weer te zien en fijn ook om haar stem te horen. Zij krijgt mijn verhalen allemaal netjes aangeleverd door mama op papier waardoor ze mijn verhalen ook kan lezen, ze is ook weer niet zo modern dat ze dat zelf online kan bekijken. Maar ik vind het net zo leuk als het zo ook kan!
Nu is het tijd om vandaag door te komen op het strand en we zullen zien wat ons vanavond zal brengen. Veel huisgenoten zijn vandaag vertrokken naar klein Curaçao om daar ook vannacht te ‘slapen’, spannend vind ik het wel. Wij konden helaas niet meer regelen dat we mee konden anders hadden we het zeker gedaan. Dus het is rustig nu hier, mooi even de tijd om dit verhaal te typen.
Morgen lekker een rustige zondag, ik moet ook nog wat studeren dus dat zal ik morgen wel gaan doen.
Volgens mij is dit weer een enorm lang stuk geworden, maar dit ga ik later ook gebruiken als een soort van dagboek van Curaçao.

Lieve mensen, ik heb het enorm naar mijn zin en het gaat goed met mij. De groep neemt ons heel goed op en we hebben de mooiste gesprekken maar ook gesprekken wat natuurlijk nergens over gaat. Ik ben enorm blij dat ik ben gegaan en dat ik dit allemaal hier mag beleven.
Ik wil jullie bedanken voor alle felicitaties, het was een rare verjaardag maar jullie zorgde ervoor dat ik mij toch jarig voelde hier al hoewel jullie zo ver weg zijn.

Ik ga kijken of Hil wakker is en anders ga ik zelf ook nog even de binnenkanten van mijn ogen bekijken stiekem.
Ik laat snel weer van me horen en heb je vragen, je mag me altijd contacten via FB om gezellig te kletsen (dat vind ik enorm gezellig natuurlijk).

Ayo en een dikke pakkerd

ps. Ik voeg vandaag wat foto's bij, dan is ook wel leuk om te zien denk ik!